पुन्य वार्ता
सगमनेर प्रतिनिधी
संगमनेर तालुक्यातील गुंजाळवाडी गावातील वारकरी संप्रदायातील एक प्रभावी व्यक्तिमत्त्व, पैलवान कै. रावसाहेब पंढरीनाथ गुंजाळ यांनी वयाच्या 62 व्या वर्षी अखेरचा श्वास घेतला. त्यांच्या निधनाने संपूर्ण गाव, तालुका आणि पंचक्रोशीत हळहळ व्यक्त केली जात आहे.
मानवतेचा धर्म जपणारे व्यक्तिमत्त्व:
रावसाहेब गुंजाळ हे केवळ एक सामान्य व्यक्ती नव्हते, तर समाजासाठी आदर्श मानले जाणारे नाव होते. “माणसाला माणुसकी हाच धर्म,” या तत्त्वावर त्यांनी आपले संपूर्ण जीवन व्यतीत केले. जीवनातील संघर्षांना खंबीरपणे सामोरे जात त्यांनी माणुसकीचा वसा घेतला आणि समाजात सर्वसामान्यांशी सुसंवाद राखला.
भक्ती आणि कर्तृत्वाचा संगम:
रावसाहेब हे वेताळबाबा आणि मारुतीरायाचे निस्सिम भक्त होते. त्यांच्या श्रद्धेमुळे या दोन्ही देवस्थानांची त्यांनी अखेरपर्यंत सेवा केली. त्यांच्या भक्तीचे मूळ “जो आवडे सर्वांना, तोचि आवडे देवाला” या तत्त्वज्ञानात होते. गावातील सामाजिक, धार्मिक, व वारकरी संप्रदायातील कार्यात त्यांनी नेहमी पुढाकार घेतला.
पैलवानकीची आवड आणि शारीरिक तंदुरुस्ती:
लहानपणापासून कुस्ती हा त्यांचा आवडता छंद होता. गावातीलच नव्हे, तर पंचक्रोशीतील आणि दोन तालुक्यांतील कुस्ती स्पर्धांमध्ये त्यांनी नेहमी हिरिरीने भाग घेतला. त्यांची शरीरयष्टी मजबूत असून त्यांना “राजासारखा माणूस” अशी उपमा देण्यात येई.
शेतकरी कुटुंबातील संघर्षमय जीवन:
शेतकरी कुटुंबात जन्मलेल्या रावसाहेब यांना दोन भाऊ आणि चार बहिणींसह कुटुंबाच्या जबाबदाऱ्या सांभाळाव्या लागल्या. जीवनातील संघर्षांना सामोरे जात त्यांनी नेहमी कर्तृत्व, दातृत्व, आणि नेतृत्व यांचा आदर्श ठेवला.
सामाजिक कार्यातील योगदान:
रावसाहेब गावातील सामाजिक कामांमध्येही नेहमी आघाडीवर असत. समाजातील सर्व स्तरातील लोकांशी सुसंवाद साधून त्यांनी आपल्या कार्याची छाप पाडली. “अतिथी देवो भव” या तत्त्वानुसार अतिथीसेवा करणारे आणि त्यातून मिळणाऱ्या आशीर्वादाला खरा अलंकार मानणारे ते व्यक्तिमत्त्व होते.
अचानक झालेला निरोप:
रावसाहेब यांनी आयुष्यभर संघर्ष केला, मात्र शेवटी आजारपणाशी लढतांना त्यांना माघार घ्यावी लागली. त्यांचे निधन हे कुटुंबासाठी आणि समाजासाठी एक मोठी हानी आहे. त्यांचा भाऊ संभाजी यांच्यासोबतची जोडी राम-लक्ष्मणसारखी होती. त्यांच्या जाण्याने परिवारावर दुःखाचा डोंगर कोसळला आहे.
एक अपूरा शून्य:
“ज्याच्या नावाने कुंकू लावावे त्याच्या नावाचा पदर गमावणे” या शब्दांत त्यांच्या पत्नीने दुःख व्यक्त केले. त्यांच्या मृत्यूनंतर कुटुंबातील प्रत्येक भूमिकेतील रावसाहेब यांची अनुपस्थिती जाणवणार आहे. प्रत्येकाच्या सुखदुःखात सहभागी होणारे हे व्यक्तिमत्त्व अखेर कोणालाही त्रास न देता सर्वांना बाय-बाय करून गेले.
शेवटचा निरोप:
रावसाहेब पंढरीनाथ गुंजाळ यांच्या जाण्याने केवळ कुटुंबच नव्हे, तर संपूर्ण समाजात एक पोकळी निर्माण झाली आहे. त्यांची आठवण सर्वांना नेहमी प्रेरणा देत राहील. त्यांच्या आत्म्यास शांती लाभो, हीच देवाजवळ प्रार्थना.
डॉ. विश्वासराव आरोटे कळसुबाई शिखरावरून!
